Меню Рубрики

Бронхиальная астма на казахском

І.Неге бұл тақырыпты таңдадым?

Осы тақырыпты таңдау себебім-қазіргі таңда балалар арасында өте кең тараған және жыл сайын осы аурумен ауыратын балалар саны өсуде.Неліктен бронхиалды астмамен балалар жиі ауыратындығын зерттеу мақсатында осы тақырып таңдалды.

Соңғы жылдары экологиялық жағдайдың нашарлануына, шылым шегу кең тарауына, адам ағзасының реактивтілігінің өзгеруіне байланысты бронх демікпесі кең етек алып кетті. Бронх демікпесі негізінде патогенетикалық механизмдері қабынулармен шартталған, ал клиникалық көрінісі бронх тарылу салдарынан экспираторлық ентігу мен, бронх кілегейінің гиперсекрециясы және ісінуімен сипатталатың тыныс жолдарының созылмалы ауруы.

Бронх демікпесі әлемдік көлемдегі проблема.Бүкіл әлемде 300млн адамдай бронх демікпесімен ауырады. Бұл ауру кез келген жаста кездеседі.

Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымының деректері бойынша, бүгінгі таңда әлемде ересек адамдардың 5%, ал балалардың 30% жуығы осы дерттен зардап шегеді. Мақсатым осы аурумен ауыратын балалар санын азайту үшін халықтың сауаттылығын көтеру шараларын ойлап табу.

-Әдіс таңдау,сипаттама беру;

-Зерттеу жүргізу объектісі

Бронх демікпесі – тыныс алу жолдарының созылмалы қабынуымен және ұзақтығы мен интенсивтілігі әртүрлі ысқырықты тыныстың респираторлы белгілерімен, ентігумен, кеудеде қысып тұру сезімімен немесе жөтелмен көрінетін, тыныс алу жолдарының обструкциясымен ұштасатын гетерогенді ауру. Балалардағы бронх демікпесі ерте жастан басталғанына қарамастан ересек жасқа дейін жалғасатын аллергиялық ауру.Балаларда үнемі немесе жүйелі түрде пайда болатын жөтел мен көбінесі түнгі жəне таңертеңгілік уақыттағы ысқырық демді қиындаған тыныс алумен сипатталады.
Демікпелік қалі (ДҚ) – бронхтық демікпенің ең жиі және қауіпті асқынуы, 5 пайызы өлімге әкеледі. Осы ауруды жалпы диаграмма түрінде қарастыратын болсақ

Солтүстік – Қазақстан облысында (100 000) адамға шаққанда

Барлығы 0-14 жас 15-17 жас 18 жастан артық 2010 45,7 мың 114 ауру 37,9 ауру 29 ауру 2011 66,7 мың 138 ауру 108,4 ауру 46,2 ауру

1. Ауырлығы бойынша: интермитирлейтін, жеңіл персистирлейтін, орта ауырлықты персистирлейтін, ауыр персистирлейтін;

2. Ағым фазасы бойынша: өршу, бəсеңдеген өршу, оңалу.

1 саты: Интермиттирлеуші БД симптомдары:

аптасына 1 реттен сирек пайда болады өршуі қысқа түнгі симптомдар айына 2 реттен жиі емес

2 саты: Жеңіл перситирлеуші БД симптомдары:

аптасына 1 рет пайда болады, бірақ сирек күніне 1 реттен өршу физикалық белсенділікпен ұйқыға әсер етеді. түнгі симптомдар жиі айына 2 реттен

3 саты: Персистирлеуші БД орта дәрежелі ауырлықта симптомдары: күнделікті пайда болады өршу физикалық белсенділікпен ұйқыға әсер етеді. түнгі симптомдар аптасынан 1 реттен көп қысқа уақытты ингаляциялық бета 2-адреностимуляторларды күнделікті қолдану

4 сатысы: ауыр персистирлеуші БД симптомдары:

күнделікті пайда болады ,өршуі жиі жиі түнгі симптомдар ,физикалық белсенділіктің шектелуі .

Этиологиясы:

А) Бейімдеуші факторлар:

Тұқымқуалаушылық-бұл туралы ір түрлі түрі бар,бірақ нақты анықталмаған.Қазіргі кезде негізгі түрі полигендік тұқымқуалаушылық болып есептеледі.

Атопия-бұл аллергендерге ағзаның IgE-ні(иммуноглобулин Е)көп мөлшерде бөлу қасиеті.Және бұл науқас балалардың 70-80 %-ында диагностикаланады.

Бронхтардың жоғары реактивтілігі -бронх демікпесі бар науқастарда бронхтардың күшейтілген жауабы.

Б)Астма дамуына әкелетін факторлар:

Тұрмыстық аллергендер- Тұрмыстық аллергендердің ішінде ең басты рөлді шаң кенелері алады.Кенедегі аллергендер терісінде сақталады.Кенелер кілемде,маталарда,төсек жаймаларда,үй аяқ-киімінде,плинтус астында,жұмсақ ойыншықтарда болады.Олар 22-26°C температурада өсіп өнеді.Аллергиялық тексерулер барысында бронхиалды астмамен ауыратын балалардың 73,5-91,0%ы осы кенелер түрлерінен болатындығы анықталған.Кенелер әсерінен болған астма күз-көктем айларында ,әсіресе түнде жағдайдың нашарлауымен сипатталады.Себебі:осы уақытта үйдегі шаң кенелер мөлшері де көп болады.

Паразиттік аллерген- негізгі көздері жүн, қауырсындар, қайызғақ, ұлы дәретті, сілекей түрлі жануарлар (мысықтар, иттер, шошқа, атжалмандар және басқа да кеміргіштердің, құстар, қоян, жылқы, қой, т.б.) және жәндіктер (болуы мүмкін тарақандар). Балалардағы астманы қоздыратын жиі фактор аквариумдағы балыққа(дафнииге) арналған құрғақ азық болып табылады.

Саңырауқұлақтық аллерген- зең және ашытқы саңырауқұлақтарынан балалардың 2/3бронх демікпесі шалдығады. Бронхиалды астма осы түрден пайда болған балаларды ауасы дұрыс желдетілмеген бөлмеде немесе ылғалды жерде ұстаса жағдайының нашарлауы байқалады.

Астмамен ауыратын балаларда аллергия туғызатын дәрілік препараттардың әсерінен тұншығу ұстамалары болуы мүмкін.Олардың ішіне:пенициллин тобының антибиотиктері, сульфаниламидтер, витаминдер, аспирин және басқа да қабынуға қарсы препараттар жатады.

Аллергия туғызатын химиялық заттар:хром, никель, марганец, формальдегид болып табылады.Атмосфераның техногенді әсерінен шаң-тозаңтың құрылымы өзгеріп отырады.

Астманың клиникалық белгілері:

1Құрғақ жөтел-жөтел көбіне түнгі уақытта болады.

4.Тыныс шығарудың қиындауы,

Жөтел– түнгі уақытта басталып; кейін ұстамалыға айналады.

Қақырық тастау: тәңертенгі мезгілде, кілегейлі, кілегейлі-ірінді, ірінді, аз мөлшерде, қиын бөлінеді.

Ентігу ұсақ бронхтардың обструкциясы дамығанда пайда болады.

· Ерте жастағы балаларда ұстама көрінісі түнде және таңғы уақыттарда жөтелдің болуымен сипатталады.Бала осы жөтелден оянып кетеді.

· Бронхолитиктер қайталана беретін бронхообструкция кезінде тиімді нәтиже береді.

· Аллергиялық ринит және атопиялық дерматитпен қатар жүруі мүмкін.

· Баланы қарағанда аускультативті белгілер болмауы да мүмкін.

· Ұстама болмаған жағдайда сырылдар естілмейді.

Дата добавления: 2017-01-28 ; просмотров: 838 | Нарушение авторских прав

источник

Государственное учреждение Управление здравоохранения Восточно-Казахстанской области официальный интернет ресурс

Бронхиальная астма — это хроническое воспалительное заболевание дыхательных путей, проявляющееся приступами одышки, которые зачастую сопровождаются кашлем и могут перерастать в приступы удушья. Это происходит из-за того, что дыхательные пути чрезмерно реагируют на разные раздражители. В ответ на раздражение они сужаются и вырабатывают большое количество слизи, что нарушает нормальный ток воздуха при дыхании.

Бронхиальная астма встречается у людей всех возрастов, однако чаще всего она проявляется у детей — половина из них потом «перерастает» свою болезнь. Сейчас более 300 млн. человек в мире страдает этим заболеванием и число их постоянно возрастает.

В зависимости от причины возникновения приступа астмы выделяют астму с преобладанием аллергического компонента и неаллергическую астму.

Существует множество причин во3никновения приступа бронхиальной астмы. Например, резкие запахи — табачный дым, средства бытовой химии, мыло, парфюмерия, выхлопные газы и др. Исследователи в разных странах мира пришли к неутешительному выводу: каждый пятый астматик обязан своей болезнью профессии.

Симптомы бронхиальной астмы могут также проявиться через несколько минут после физической нагрузки — это могут быть, например, физические упражнения, связанные с вдыханием холодного, сухого воздуха — такие как бег на улице зимой.

Приступ, возникающий при приеме аспирина или других противовоспалительных препаратов свидетельствует о так называемой аспириновой астме.

Причиной астмы, вызываемой пищевыми добавками, может быть, например, прием сульфитов (консервантов пива, вина).

Наиболее характерными признаками бронхиальной астмы являются:

  • кашель — может быть частым, мучительным и постоянным. Кашель может ухудшаться ночью, после физического усилия, после вдыхания холодного воздуха;
  • экспираторная (с преимущественным затруднением выдоха) одышка — дыхание может быть настолько ограничено, что это вызывает страх невозможности выдохнуть;
  • свистящие хрипы, слышные на расстоянии — вызываются вибрацией воздуха с силой проходящего через суженные дыхательные пути;
  • удушье.

При тяжелой или острой бронхиальной астме человек во время приступа дышит ртом, используя для облегчения дыхания через суженные дыхательные пути мускулатуру плеч, шеи и туловища. Кроме того, когда дыхательные пути сужены, вдыхать легче, чем выдыхать. Происходит это потому, что вдох — процедура привычная для нашего организма, и мышцы груди натренированы на это движение.

Выдох, напротив, в норме происходит пассивно, т.е. без специальных усилий, поэтому мышцы недостаточно развиты для удаления воздуха через суженные дыхательные пути. В результате этого в легких остается воздух, и они становятся раздутыми.

Лечение бронхиальной астмы

Поскольку бронхиальная астма является хроническим заболеванием вне зависимости от частоты приступов, то основополагающим моментом в терапии является исключение контакта с возможными аллергенами, соблюдение элиминационных диет и рациональное трудоустройство. Если же удается выявить аллерген, то специфическая гипосенсибилизирующая терапия помогает снизить реакцию организма на него.

Для купирования приступов удушья применяют бета-адреномиметики в форме аэрозоля, для того чтобы быстро увеличить просвет бронхов и улучшить отток мокроты..

Особенность лечения бронхиальной астмы в том, что нужно использовать лекарственные препараты в минимальной эффективной дозе и добиваться еще большего снижения дозировок. Для лучшего отхождения мокроты показаны отхаркивающие и муколитические препараты. Так же необходимо проводить своевременно лечение сопутствующих заболеваний – хронических бронхитов, бронхопневмоний, тогда показан прием антибактериальных препаратов.

Профилактика и прогноз при бронхиальной астме

Течение бронхиальной астмы состоит из череды обострений и ремиссий, при своевременном выявлении можно добиться устойчивой и длительной ремиссии, прогноз же зависит в большей степени от того, насколько внимательно пациент относится к своему здоровью и соблюдает предписания врача.

Большое значение имеет профилактика бронхиальной астмы, которая заключается в санации очагов хронической инфекции, борьбе с курением, а так же в минимизации контактов с аллергенами. Это особенно важно для людей, которые входят в группу риска или имеют отягощенную наследственность.

Н.Ж. Сарсекеева, врач Учреждения «Семейная амбулатория»

источник

Posted July 19th, 2012 by kaznmu & filed under Терапия.

ЛЕЧЕНИЕ БРОНХИАЛЬНОЙ АСТМЫ (литературный обзор)

Шермаханова М.О

Ключевые слова: бронхиальная астма, терапия.

Целью лечения обострения БА состоит в быстром и максимальном уменьшении обструкции бронхов и нормализации показателей функции внешнего дыхания.

Бронхиальная астма (БА)- хроническое воспалительное заболевания дыхательных путей ,в этиопатогенезе которого принимают участие элементы клеточного иммунитета; в котором принимают участие многие клетки: тучные, эозинофилы, Т- лимфоциты. У людей страдающими этой патологией воспаление приводит к повторяющимся эпизодам хрипов, одышки, тяжести в грудной клетке и кашлю, особенно ночью и/или ранним утром. Следствием воспалительного процесса является развитие гиперреактивности бронхов в ответ на различные стимулы.

Основными механизмами развития клинических симптомов БА служат гиперреактивность дыхательных путей и бронхиальная обструкция. Гиперреактивность — основа нестабильности состояния дыхательных путей, повышенно отвечающих на воздействие различных экзо-эндогенных раздражителей. Возникающая при этом обструкция бронхов обусловлена спазмом мелких бронхов, отеком их слизистой оболочки (воспаление),образованием патологического секрета(гиперсекреция и воспалительный экссудат).

Острые эпизоды БА (удушья, приступообразный кашель)являются следствием бронхоконстрикции и отека слизистой оболочки бронхов. Вязкий секрет, содержащий сывороточный протеин и клеточный детрит, образует слизистые пробки, которые закупоривают периферические бронхи, что приводит к формированию хронической обструкции дыхательных путей.

Различают интермиттирующее (эпизодическое)и персистирующее (легкое, среднетяжелое и тяжелое течение БА с периодически возникающими обострениями(астматические атаки)которые характеризуются прогрессирующе нарастающей одышкой, приступами удушья, кашлем, ощущением сдавления в области грудной клетки или комбинацией этих симптомов. Перечисленные проявления сопровождаются уменьшением скорости выдоха, определяемой измерением пиковой скорости выдоха (ПСВ) или объема форсированного выдоха за 1сек(ОФВ1),и являются более надежными показателями тяжести обструкции бронхов, чем выраженность клинических симптомов.

Причинами обострений БА могут быть факторы риска их развития (респираторные инфекции, контакт с аллергенами, аспирин и другие нестероидные противовоспалительные препараты в случаях аспириновой астмы и др.)либо неадекватное лечение. Обострение болезни развивается в течение нескольких часов или дней, но может возникнуть и за несколько минут.

Необходимо расценивать каждую экстренную консультацию как тяжелое обострение БА, пока не будет доказано обратное. У больных с тяжелыми или жизнеугрожающими обострениями может и не быть всех симптомов, но наличие хотя бы одного их, должно насторожить врача. Нередко тяжесть обострения бывает следствием его недооценки и неадекватной терапии.

Основной целью лечения таких пациентов является установление контроля над астмой, что достигается индивидуально подобранной противовоспалительной терапией в зависимости от тяжести и особенностей течения заболевания (применение по показаниям кромогликата натрия, недокромила натрия, ингаляционных и системных глюкокортикостероидов в сочетании с ингаляционными β2-агонистами не более 3-4 раза в сутки).

Для борьбы с симптомами БА и предупреждения ее обострений необходим комплексный подход включающий: обучение больного: мероприятия, направленные на уменьшение экспозиции известных аллергенов в окружающей больного среде ,профилактическое лечение лекарствами , ликвидирующими или уменьшающими воспалительный процесс: мониторирование (пикфлоуметрия) функции дыхания ,выявляющее ухудшение состояния пациента, наличие медикаментов, быстро купирующих обострение. Успех лечения зависит от правильного поведения больного, выполнения им лечебных рекомендаций, от осведомленности врача об особенностях заболевания и о лекарствах, которые помогают данному пациенту, от своевременности и адекватности терапии и способов оказания неотложной помощи.

Цель лечения обострения БА состоит в быстром и максимальном уменьшении обструкции бронхов и нормализации показателей функции внешнего дыхания.

В соответствии с рекомендациями ВОЗ, лечение должно начинаться при проявлении симптомов ухудшения состояния и снижении показателей ПСВ уже на амбулаторном этапе, но пациенты, находящиеся под особым наблюдением должны быть госпитализированы сразу в специализированный стационар или (по показаниям) в отделение интенсивной терапии.

В случае легкого и среднетяжелого обострения β2-агонисты короткого действия(2дозы из дозирующего ингалятора при необходимости каждые 20мин в течение 1ч).Препаратами выбора считаются β2-агонисты в дозирующих ингаляторах(сальбутамол, фенотерол и др.),расслабляющие гладкую мускулатуру бронхов, усиливающие мукоцилиарный клиренс ,снижающие сосудистую проницаемость. Они быстро купируют легкие и среднетяжелые приступы БА и являются одним из самых эффективных лекарств неотложной терапии в такой ситуации.

Бронхорасширяющие ингаляционные препараты антихолинергического действия (ипратропия бромид и др.)оказывают меньший и более поздний эффект (максимальное действие развивается через 30-60мин после их применение),однако они усиливают действие β2-агонистов при их совместном назначении, поэтому в более тяжелых случаях целесообразна комбинация этих препаратов.

Читайте также:  При астме нет ночного кашля

Теофиллины короткого действия, особенно препараты для внутривенного введения, остаются в арсенале средств неотложной терапии БА. Их бронхорасширяющий эффект уступает таковому β2-агонистов, но они улучшают работу дыхательной мускулатуры и продлевают или поддерживают эффект ,достигнутый с помощью β2-агонистов.

Глюкокортикостероиды оказывают противовоспалительное действие, приводя к улучшению функции легких, снижению гиперчувствительности бронхов ,контролю за симптомами БА.В легких случаях удается ограничиться их ингаляционным введением (беклометазона дипропионат, будесонид и др.),что позволяет не только купировать обострение, но и в дальнейшем эффективно контролировать БА.У больных с выраженным обострением предпочтительнее глюкокортикостероиды системного действия. При своевременном приеме эти препараты предотвращают пролонгирование обострения и во многих нетяжелых случаях позволяют избежать госпитализации. Рекомендуемая начальная доза 30мг преднизолона внутрь или аналогичных препаратов в эквивалентной дозе в течение 5-10 дней (в зависимости от тяжести обострения)- до достижения клинического эффекта и возвращения ПСВ к лучшим индивидуальным показателям, после чего пациента постепенно переводят на поддерживающую терапию ингаляционными кортистероидами.

При тяжелом обострении рекомендуется использовать спейсер или (лучше)специальный распылитель (небулайзер).Если состояние пациента не улучшается или эффект не подтвержден нормализацией функциональных показателей (ПСВ >80% от лучших индивидуальных показателей),назначают системные глюкокортикостероиды (преднизолон в дозе 0,5-1мг на 1 кг массы тела больного или другой глюкокортикостероидный препарат в эквивалентной дозе).Если достигнут хороший терапевтический эффект, дальнейшее лечение можно продолжить дома по плану, составленному врачом совместно с пациентом; целью лечения являются установление контроля за БА и предупреждение возможных обострений.

Показаниями для госпитализации являются: предполагаемое или диагностированное тяжелое обострение астмы (ПСВ

Scientific-Practical Journal of Medicine, «Vestnik KazNMU».

Научные публикации, статьи, доклады, рефераты, диссертации, новости медицины, исследования в области фундаментальной и прикладной медицины, публикации журнала «Вестник КазНМУ» и газеты «Шипагер».

ISSN 2524 — 0692 (online)
ISSN 2524 — 0684 (print)

источник

І.Неге бұл тақырыпты таңдадым?

Осы тақырыпты таңдау себебім-қазіргі таңда балалар арасында өте кең тараған және жыл сайын осы аурумен ауыратын балалар саны өсуде.Неліктен бронхиалды астмамен балалар жиі ауыратындығын зерттеу мақсатында осы тақырып таңдалды.

Соңғы жылдары экологиялық жағдайдың нашарлануына, шылым шегу кең тарауына, адам ағзасының реактивтілігінің өзгеруіне байланысты бронх демікпесі кең етек алып кетті. Бронх демікпесі негізінде патогенетикалық механизмдері қабынулармен шартталған, ал клиникалық көрінісі бронх тарылу салдарынан экспираторлық ентігу мен, бронх кілегейінің гиперсекрециясы және ісінуімен сипатталатың тыныс жолдарының созылмалы ауруы.

Бронх демікпесі әлемдік көлемдегі проблема.Бүкіл әлемде 300млн адамдай бронх демікпесімен ауырады. Бұл ауру кез келген жаста кездеседі.

Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымының деректері бойынша, бүгінгі таңда әлемде ересек адамдардың 5%, ал балалардың 30% жуығы осы дерттен зардап шегеді. Мақсатым осы аурумен ауыратын балалар санын азайту үшін халықтың сауаттылығын көтеру шараларын ойлап табу.

-Әдіс таңдау,сипаттама беру;

-Зерттеу жүргізу объектісі

Бронх демікпесі – тыныс алу жолдарының созылмалы қабынуымен және ұзақтығы мен интенсивтілігі әртүрлі ысқырықты тыныстың респираторлы белгілерімен, ентігумен, кеудеде қысып тұру сезімімен немесе жөтелмен көрінетін, тыныс алу жолдарының обструкциясымен ұштасатын гетерогенді ауру. Балалардағы бронх демікпесі ерте жастан басталғанына қарамастан ересек жасқа дейін жалғасатын аллергиялық ауру.Балаларда үнемі немесе жүйелі түрде пайда болатын жөтел мен көбінесі түнгі жəне таңертеңгілік уақыттағы ысқырық демді қиындаған тыныс алумен сипатталады.
Демікпелік қалі (ДҚ) – бронхтық демікпенің ең жиі және қауіпті асқынуы, 5 пайызы өлімге әкеледі. Осы ауруды жалпы диаграмма түрінде қарастыратын болсақ

Солтүстік – Қазақстан облысында (100 000) адамға шаққанда

Барлығы 0-14 жас 15-17 жас 18 жастан артық 2010 45,7 мың 114 ауру 37,9 ауру 29 ауру 2011 66,7 мың 138 ауру 108,4 ауру 46,2 ауру

1. Ауырлығы бойынша: интермитирлейтін, жеңіл персистирлейтін, орта ауырлықты персистирлейтін, ауыр персистирлейтін;

2. Ағым фазасы бойынша: өршу, бəсеңдеген өршу, оңалу.

1 саты: Интермиттирлеуші БД симптомдары:

аптасына 1 реттен сирек пайда болады өршуі қысқа түнгі симптомдар айына 2 реттен жиі емес

2 саты: Жеңіл перситирлеуші БД симптомдары:

аптасына 1 рет пайда болады, бірақ сирек күніне 1 реттен өршу физикалық белсенділікпен ұйқыға әсер етеді. түнгі симптомдар жиі айына 2 реттен

3 саты: Персистирлеуші БД орта дәрежелі ауырлықта симптомдары: күнделікті пайда болады өршу физикалық белсенділікпен ұйқыға әсер етеді. түнгі симптомдар аптасынан 1 реттен көп қысқа уақытты ингаляциялық бета 2-адреностимуляторларды күнделікті қолдану

4 сатысы: ауыр персистирлеуші БД симптомдары:

күнделікті пайда болады ,өршуі жиі жиі түнгі симптомдар ,физикалық белсенділіктің шектелуі .

Этиологиясы:

А) Бейімдеуші факторлар:

Тұқымқуалаушылық-бұл туралы ір түрлі түрі бар,бірақ нақты анықталмаған.Қазіргі кезде негізгі түрі полигендік тұқымқуалаушылық болып есептеледі.

Атопия-бұл аллергендерге ағзаның IgE-ні(иммуноглобулин Е)көп мөлшерде бөлу қасиеті.Және бұл науқас балалардың 70-80 %-ында диагностикаланады.

Бронхтардың жоғары реактивтілігі -бронх демікпесі бар науқастарда бронхтардың күшейтілген жауабы.

Б)Астма дамуына әкелетін факторлар:

Тұрмыстық аллергендер- Тұрмыстық аллергендердің ішінде ең басты рөлді шаң кенелері алады.Кенедегі аллергендер терісінде сақталады.Кенелер кілемде,маталарда,төсек жаймаларда,үй аяқ-киімінде,плинтус астында,жұмсақ ойыншықтарда болады.Олар 22-26°C температурада өсіп өнеді.Аллергиялық тексерулер барысында бронхиалды астмамен ауыратын балалардың 73,5-91,0%ы осы кенелер түрлерінен болатындығы анықталған.Кенелер әсерінен болған астма күз-көктем айларында ,әсіресе түнде жағдайдың нашарлауымен сипатталады.Себебі:осы уақытта үйдегі шаң кенелер мөлшері де көп болады.

Паразиттік аллерген- негізгі көздері жүн, қауырсындар, қайызғақ, ұлы дәретті, сілекей түрлі жануарлар (мысықтар, иттер, шошқа, атжалмандар және басқа да кеміргіштердің, құстар, қоян, жылқы, қой, т.б.) және жәндіктер (болуы мүмкін тарақандар). Балалардағы астманы қоздыратын жиі фактор аквариумдағы балыққа(дафнииге) арналған құрғақ азық болып табылады.

Саңырауқұлақтық аллерген- зең және ашытқы саңырауқұлақтарынан балалардың 2/3бронх демікпесі шалдығады. Бронхиалды астма осы түрден пайда болған балаларды ауасы дұрыс желдетілмеген бөлмеде немесе ылғалды жерде ұстаса жағдайының нашарлауы байқалады.

Астмамен ауыратын балаларда аллергия туғызатын дәрілік препараттардың әсерінен тұншығу ұстамалары болуы мүмкін.Олардың ішіне:пенициллин тобының антибиотиктері, сульфаниламидтер, витаминдер, аспирин және басқа да қабынуға қарсы препараттар жатады.

Аллергия туғызатын химиялық заттар:хром, никель, марганец, формальдегид болып табылады.Атмосфераның техногенді әсерінен шаң-тозаңтың құрылымы өзгеріп отырады.

Астманың клиникалық белгілері:

1Құрғақ жөтел-жөтел көбіне түнгі уақытта болады.

4.Тыныс шығарудың қиындауы,

Жөтел– түнгі уақытта басталып; кейін ұстамалыға айналады.

Қақырық тастау: тәңертенгі мезгілде, кілегейлі, кілегейлі-ірінді, ірінді, аз мөлшерде, қиын бөлінеді.

Ентігу ұсақ бронхтардың обструкциясы дамығанда пайда болады.

· Ерте жастағы балаларда ұстама көрінісі түнде және таңғы уақыттарда жөтелдің болуымен сипатталады.Бала осы жөтелден оянып кетеді.

· Бронхолитиктер қайталана беретін бронхообструкция кезінде тиімді нәтиже береді.

· Аллергиялық ринит және атопиялық дерматитпен қатар жүруі мүмкін.

· Баланы қарағанда аускультативті белгілер болмауы да мүмкін.

· Ұстама болмаған жағдайда сырылдар естілмейді.

Дата добавления: 2017-01-28 ; просмотров: 839 | Нарушение авторских прав

источник

Өкпенің созылмалы обструкциялы сырқаттарына жатады (ӨСОС)

Бронхтық астма – ағзаның иммундық механизмдер негізінде бронх серпіліс қабілетінің өзгеруінен дамитын жұқпалық — аллергиялық сырқат. Міндетті түрде бронхылардың қабырғалары жиырылып тарылып, бронхылардың шырышты қабығы ісініп, шырыш көп бөліну нәтижесінен бронхтың өткізгіш қызметі бұзылып, демікпелік ұстама байқалады. Демікпе жер жүзінде кең таралған сырқат түріне жатады. Бұл ауру әйелдер арасында жиірек кездеседі. Ауылды жердің тұрғындарына қарағанда қала тұрғындары демікпемен жиі ауырады.

ДДҰ бойынша бронхтық астма деген ұғымға келесі анықтама берілген: бұл гиперреактивтіліктің белгілері байқалып, обструкцияның 4 сүлесі қалыптасатын тыныс алу жолдарының созылмалы қабынулық сырқаты.

6 суретДемікпе ұстамасындағы

пациенттің төсектегі жағдайы (ортопное)

Этиологиясы. Бронхтық астма аллергендердің, кейбір дәрі – дәрмектер түрлерінен, әртүрлі жұқпа және кәсіптік мәнбірлердің, сонымен қатар жиі қажығандықтан, құбылмалы ауа райының әсерінен дамуы мүмкін. Сырқаттың дамуына байланысты демікпенің бірнеше түрлері бар: атопиялық (аллергиялық демікпе), жұқпалық – аллергиялық демікпе, аспириндік демікпе, қажу демікпесі т.б. Демікпенің даму барысында аллергиялық механизм маңызды орын алады. Оны түрлі әр тектегі аллергендер, яғни жұқпа және жануарлық агенттер, өсімдік тозаңдары, химиялық заттар туғызады. Тұқым қуалайтын мәнбірлердің де орны ерекше болып келеді.

Патогенезі. Бронхтық астманың патогенезі 3 кезеңге бөлінеді:

§ иммундық (аллергеннің әсерінен ағзада антиденелер пайда болып тегіжат пен байланысып субстрат қатынасын құрады);

§ патохимиялық кезеңде аллергеннің қайталанған әсерінен көбейген қаныққан клеткалары белсенді биологиялық зиянкес заттарын бөліп шығарады (гистамин, ацетилхолин, серотонин, брадикинин). Бұл белсенді биологиялық зиянкес заттардың көбісі бронх тарамдарын тарылтуға бейімделген болып келеді;

§ патофизиологиялық кезеңде биологиялық заттар бронхтарды тітіркендіріп тарылтады. Бронхылардың шырышты қабаты дымқылданып, эксудат көп бөлініп бронхтарды бітейді. Тыныс алу дәрісі нашарлайды.

Жіктемесі. Аурулардың халықаралық жіктелуі бойынша, ДҰ ,1995ж, бронхылық демікпенің келесі түрлері бар:

· Экзогенді демікпе (жұқпалы емес, атопиялық)

· Эндогенді демікпе (атопиялық емес, жұқпалы-аллергиялық)

ІІ.Ауырлық дәрежесі бойынша

· Жеңіл ауырлықта интермиттік ағымды

· Жеңіл ауырлықта персистиялық ағымды

· Орташа ауырлықта персистиялық ағымды

· Ауыр ауырлықта персистиялық ағымды

Жеңіл ауырлықта интермиттік ағымды демікпенің белгілері:

— демікпе ұстамасы аптасынан 1 рет сирек;

— қозу мерзімі қысқа (бірнеше сағаттан бірнеше күнге дейін);

— түнде ұстама айына 2 рет немесе одан да сирек;

— қалыпты түрде өкпе қызметі бұзылмаған;

— дем шығару жылдамдығы (ДШЖ) қалыптыдан > 80%

Жеңіл ауырлықта персистиялық ағымды демікпенің белгілері:

— ұстаманың дамуы тәулігіне 1 реттен аспайды;

— науқастың физикалық белсендігі төмендейді, ұйқысы бұзылады;

— түнде ұстама айына 2 реттен жиі байқалады;

— дем шығару жылдамдығы (ДШЖ) қалыптыдан > 80%

Орташа ауырлықта персистиялық ағымды демікпенің белгілері:

— науқастың физикалық белсендігі төмендейді, ұйқысы бұзылады;

— түнгі ұстама аптасына 1 реттен жиі байқалады;

— дем шығару жылдамдығы (ДШЖ) қалыптыдан 60%- 80%

Ауыр ауырлықта персистиялық ағымды демікпенің белгілері:

— ұстама күніне бірнеше рет мазалайды;

— түнгі ұстама жиі байқалады;

— науқастың физикалық белсендігі өте төмен;

— дем шығару жылдамдығы (ДШЖ) қалыптыдан

Аурудың әсерінен орталық жүйке жүйесі бұзылып, кома дамуы мүмкін. Сырқаттар халі нашарлайды, ісік пайда болады. Созылмалы өкпе – жүрек жетіспеушілігі дамиды.

Ауру өршігенде жалпы қан анализінде эозинофильдер көбейеді. Қақырықта Куршман шиыршықтары, Шарко – Лейден кристалдары, эпителиялық торшалар табылады. Демікпе ұстамасы өршіген науқастарда сыртқы тыныс алу қызметі өзгеріп бронхылар өткізгіш қабілеті бұзылады. Бронхоскопия тексерісінде эндобронхит патологиялық өзгерісі анықталады. Рентген тексерісінде өкпе бөліктері ашық түсті болып, өкпе түбіріндегі артериялар тармақтарының сұлбасы кеңейеді.

Емі. Бронхтық астманың емі тұншығу ұстамасын тыйылтып, аурудың негізгі даму механизмін басуға арналған шараларды өткізу болып табылады. Толықсу кезінде науқасқа ыңғайлы жағдай көрсетіп, қысып тұрған киімдерін босатып, таза ауа жіберу қажет. Бронхтық астманың жеңіл түрінде ұстаманы рефлекторлық түрде қыша қойып басуға болады. Немесе аэрозоль жұтқызып (атровент), оттегі қабылдайды. Бронхтық астманың орташа және ауыр түрінде бір сағаттың ішінде 3-4 рет беротек немесе беродуал небулайзер арқылы қолданылады. Сонымен бірге 2 сағат сайын 60 – 90 мг преднизолон ерітіндісін енгізеді. Ауыр жағдайларда 1 сағат сайын беротек немесе беродуал небулайзер арқылы қолданылады, 2 сағат сайын 60 – 90 мг преднизолон ішкізеді, сонымен бірге көк тамырға 200 мг преднизолон ерітіндісі енгізіледі. Науқастың дем алуы қиындап, тұншығу дәрежесіне дейін жеткен жағдайда, жасанды дем алдыру шараларын реанимация бөлімшесінде жүргізеді. Ұстама арасындағы ем және олардың алдын алу шараларын өткізу бронх демікпесінің клиникалық бейнесі мен дамуына байланысты жүргізіледі. Атопиялық демікпеде сырқаттарды тағамдық және тұрмыстық аллергендердің әсерінен сақтандырып, гигиеналық шараларын қолданып, жүргізген қажет

Дата добавления: 2015-11-06 ; просмотров: 4819 ; ЗАКАЗАТЬ НАПИСАНИЕ РАБОТЫ

источник

Клиникалық жағдай : «Бронх демікпесінің диагностикасы және жүргізу тәсілі»

Сіз – кезекші дәрігерсіз. Қабылдау бөлімшесіне 12 жасар қыз бала келіп түсті.

Анамнез жинап, науқасты қарап тексеріңіз.

Зертханалық – аспаптық зерттеудің нәтижелеріне интерпретация жасаңыз.

Науқасты жүргізу тактикасын таңдаңыз.

Тыныс алу ағзаларының ауруы бар науқасты сұрастыру және физикалды қарап тексеру.

Бронх демікпесінің клиникалық диагностикасы.

Клиникалық-зертханалық және аспаптық зерттеудің нәтижелеріне интерпретация жасау.

Бронх демікпесі бар науқасты жүргізу тәсілі;

Науқаспен тиімді қарым қатынас орнатып және қорқыныш сезімін басу.

«Бронх демікпесінің диагностикасы және жүргізу тәсілі»

Қадамдарды бағалау критерийлері

Шағымдарын сұрады, ауру анамнезін жинады. Барлық сұрақтар қойылдыма?

Физикалды тексеруді жүргізудің дұрыстылығы және кезектілігін сақтау – жалпы қарау, тыныс алу, жүрек-қантамыр, асқорыту және зәр шығару жүйелерін зерттеу.

Клиникалық симуляцияда берілген шарттарға сай симптомдардың дұрыс интерпретациясы.

Болжам диагнозды негіздеу.

Тексеру жоспарын тағайындау.

Салыстырмалы диагностиканы жүргізу.

Қақырық анализінің интерпретациясы

Спирографиялық зерттеу нәтижелерінің интерпретациясы

Кеуде қуысы ағзаларының рентгенограммасын интерпретациялау

Қорытынды диагнозды негіздеу.

Науқаспен тиімді қарым – қатынас орнату

Стандартты әртіске (науқасқа) арналған сценарийдің мәтіні және оның рөлінің түсініктемесі:

Шағымдары: ауа жетпей тұрғандай сезім, ентігу, жиі құрғақ, жабысқақ, ұстама тәрізді жөтел, мазасыздық.

Әртіске арналған сұрақтар

Жөтелдің сипатын нақтылау

Жөтел құрғақ па ылғалды ма? Жөтел тұрақты мазалайды ма әлде уақытша ма?

Жөтелі құрғақ, жабысқақ, ұстама тәрізді.

Тахипноэның сипатын нақытылау

Тынысы жиілеген ба әлде қиындаған ба?

Тынысы тыныс шығару кезінде қиындаған, шулы.

Тағы қандай шағымдар мазалайды?

Қақырығы қандай, жөтелгенде жеңіл қақырылынады ма?

Читайте также:  Первая помощь при приступе бронхиальной астмы алгоритм действий медсестры

Қақырықтың түсі ашық, қиындықпен бөлінеді.

Науқастың өмір анамнезінен: қыз бала біріншілік асқынусыз өткен жүктіліктен, жедел туыттан. Туған кездегі дене салмағы- 3400 гр., бойы — 52 см. неәрестелік кезеңі өзгеріссіз өткен. Бала 2 айынан бастап жасанды тамақтандырылған. Бір жасында атопиялық дерматиттің көріністері байқалды. Шоколад, құлпынай, жұмыртқаға аллергиялық реакциясы бар (терісінде бөртпелер пайда болады).

Отбасылық анамнезі: баланың анасында рецидивті есекжемі, поллиноз бар; әкесінде – асқазанның ойық жара ауруы бар.

Ауру анамнезінен: баланың 3 жасында мамыр айында, қаланың сыртында қалаға көшер кезде қыз балада бірінші рет тыныс алу ұстамасы пайда болды, ол өзбетінше басылды. Одсыдан кейін балада салқын тигізген кездері тыныс алуының қиындауы, ысқырықты тыныс болатын болды, сонымен қатар себепсіз айына 4-6 ретке дейін қайталанатын болды. Қыз бала бірнеше рет обструктивті бронхит диагнозымен ауруханада жатып, ем қабылдаған. Қазіргі ұстамасы циркке барған жерінде жедел басталды. Жедел жәрдем дәрігерімен шұғыл көмек көрсетілді. Бала қабылдау бөліміне жеткізілді.

Объективті: қарап тексеруде жағдайы ауыр. Терісі бозарған, ауыз-мұрын үшбұрышында цианоз бар. Тынысы ысқырықты, ара қашықтықтан естіледі, тыныс шығаруы ұзарған. ТЖ — 28 рет 1 минутта. Тыныс алу кезінде көмекші бұлшықеттердің қатысуымен болады. Өкпе үстінен перкуссияда – қораптық дыбыс. Аускультативті-тыныс шығару кезінде көп мөлшерде құрғақ ысқырықты сырылдар өкпенің барлық аймағынан естіледі. Жүрек үндері кереңделген. ЖЖЖ — 72 соққы минутына іші жұмсақ, ауырсынбайды. Бауыры +2 см қабырға доғасынан шығыңқы. Үлкен дәреті күнделікті, қалыптасқан.

источник

+7(776)2701131

  • +7(701)2701131
  • +7(707)2701131
  • +7(700)7701131
  • —>

    Бронхиальная астма — это хроническое аллергическое воспалительное заболевание, характеризующееся поражением бронхов, которое проявляется приступами удушья, одышкой (в большинстве случаев с затруднением выдоха) и кашлем.

    В основе заболевания лежит утолщение, отек и спазм стенок бронхов, а также чрезмерная секреция вязкого бронхиального секрета, который затрудняет прохождение воздуха по дыхательным путям.

    Существует целый перечень факторов, которые могут вызывать бронхоспазм. Среди них могут быть: шерсть животных, перья птиц, сигаретный дым, сильные и резкие запахи (гигиенические срества с выраженным парфюмерным запахом), профессиональные факторы (контакт с аэрозолями, химическими веществами, лаками и красками), домашняя пыль, некоторые лекарственные препараты (ацетилсалициловая кислота, бета-адреноблокаторы), некоторые продукты и пищевые добавки (натрия глутамат, консерванты, море продукты, орехи), инфекционные заболевания (острые респираторные вирусные инфекции), тяжёлые физические нагрузки, особенно в холодную погоду, эмоциональная перегрузка.

    Бронхиальная астма является хроническим заболеванием, течение которого можно контролировать. Лечение бронхиальной астмы должно быть непрерывным, не следует отменять его самостоятельно, даже если Ваше самочувствие удовлетворительное.

    При условии правильного лечения бронхиальной астмы нет необходимости в регулярном применении препаратов, которые расширяют бронхи, нет необходимости в госпитализации,

    нет ограничений физической активности.

    При неправильном лечении бронхиальной астмы периодически возникает потребность в применении бронходилататоров во время возникновения приступов бронхиальной астмы, причём эта потребность постоянно возрастает. Периодически Вы самостоятельно не справляетесь с астматическими приступами и вынуждены вызывать «скорую помощь» и даже госпитализироваться.Есть ограничения физической активности (в тяжелых случаях назначают группу инвалидности).

    Чем раньше начато лечение, тем оно эффективнее. Нельзя прекращать лечение бронхиальной астмы без согласования с врачом, даже если Ваше самочусвствие вполне Вас удовлетворяет. Прекращение лечения или самостоятельный переход на использование других препаратов без согласования с врачом может вызвать обострение болезни. Эффективность лечения во многом зависит от правильного пользования ингаляторами, научитесь ими пользоваться в присутствии врача. При назначении нового ингалятора уточните особенности его применения. Если Вам назначены лекарства для лечения других заболеваний, согласуйте возможность их применения с лечащим врачом, так как некоторые препараты, например, бета-блокаторы, аспирин и другие нестероидные противовосполительные средства могут ухудшить течение бронхиальной астмы. Контролировать течение бронхиальной астмы в быту можно с помощью пикфлуометра, пользоваться которым научит врач. В любых обстоятельствахь необходимо иметь при себе лекарственные препараты, особенно те, которые предназначены для быстрого купирования приступа удушья. Большинству больных бронхиальной астмой показано длительное лечение ингаляциоными горманальными средствами.

    Острый приступ удушья имеет яркую картину: внезапно в течение нескольких секунд возникает одышка, появляются слышимые на расстоянии хрипы и свисты в легких, чувство распирания в грудной клетке, приступообразный кашель сухой или с небольшим количеством вязкой трудноотделяемой мокроты.

    Ваши действия при остром приступе удушья:

    • прекратите физические нагрузки, сядьте;
    • при возможности прекратите контакт с фактором, который спровоциривал приступ, откройте окно для обеспечения доступа свежего воздуха;
    • воспользуйтесь ингалятором с ингаляционными бронхорасширяющими препаратами короткого дейстия.

    В Вашем индивидуальном плане лечения могут быть указаны препараты, которые Вы должны принимать в подобной ситуации.

    Если состояние не улучшилось в течение 10-15минут, нужно повторить ингаляцию бронхорасширяющего препарата еще 1 раз.

    При отсутствии положительной динамики вызывайте «скорую помощь».

    источник

    Астма (демікпе) — бронхиолдардың немесе өкпенің ауа жолдарының дерттік жағдайы, осы ауа жолдарының тарылуымен сипатталады. Бұл созылмалы ауру; демікпе адамдарда өмір бойы қосарланумен өтуі мүмкін.

    1. тыныс алу жолдарының бітелуі. Қалыпты тыныс алуда тыныс алу жолдарының маңайындағы бұлшық ет сақиналары босаңсыған түрде болады және ауа еркін өтеді. Алайда, демікпесі бар адамдарда аллергия туындататын заттектер, қоршаған ортаның тітіркендіргіштері алу жолдарының маңайындағы бұлшық ет сақиналарының қысылуына апарады және ауа олардан еркін өте алмайды. Ауаның жеткілікті түспеуі адамда ауаның жетіспеуін туындатады, ал тарылған тыныс алу жолдары арқылы өтетін ауа ысқыратындай дыбыс шығарады, бұл ысқыратын тыныс алу ретінде белгілі.

    2. Қабыну. Демікпесі бар адамдарда бронхиолдар ісінген, қызыл түсті болады. демікпенің болашақта өкпеде қандай дертті өзгерістерін туындатуы мүмкіндігінде осы қабыну едәуір роль атқарады. Сондықтан, осы қабынуды емдеу демікпесі бар адамдарда болашақ үшін өзекті саналады.

    3.Тыныс алу жолдарының тітіркенгіштігі. Демікпеге шалдыққан адамдарда тыныс алу жолдары аса сезімтал келеді. олар әдетте, тозаң, жануарлардың тіршілігінің өнімдері, шаң және түтін секілді түрлі жеңіл тітіркендіргіштерге де аса жіті серпін беріп, тарылады.

    Демікпе кімде дамиды?

    Демікпе кез келген жаста дамиды, бірақ, жастарда кең таралған (40 жасқа дейін).
    отбасында демікпе болған адамдар оған бейім келеді. және көбінесе, аллергиясы бар және темекі шегетін адамдарда жиі кездеседі. Жалпы демікпе кез келген адамда, кез келген уақытта дамуы мүмкін.

    Демікпенің себебі неде?

    Демікпеге шалдыққан адамдарда тыныс алу жолдары аса сезімтал, қоршаған ортаның тітіркендіргіш аталатын түрлі факторларына серпін береді. Осылармен қатынас демікпенің симптомдарын қоздырады.

    Демікпеге шалдыққан адамдар өз ауруын бақылауға алуда белсенді қатыса алады, ол үшін демікпенің симптомдарын күшейтетін немесе ұстамасын шақыратын факторлардың организмге әсерін анықтап, азайтуы қажет. Мысалы, демікпе аллергиядан болса, оның алдын алу арқылы демікпенің де жиілігін және ауырлығын азайтуға болады.

    Демікпенің қандай қоздыру механизмдері жиі кездеседі?

    · Жоғарғы тыныс алу жолдарының инфекциялары. Суық тию және тұмау, бронхит (үлкен тыныс алу жолдарының инфекциялары), немесе инфекциялық синуситтер демікпенің ұстамасын шақыруы мүмкін.

    · Тыныс алуда түсетін аллергендер. Демікпеге шалдыққан адамдардың 80 пайызында ауа арқылы таралатын заттектерге аллергия байқалады, мысалы, ағаш тозаңы, шөптер мен бұтақтар, зеңдер, жануарлар организмінің туындылары, тарақандардың шаңды бөлшектері мен дене бөліктері.

    · Дәрілер. Демікпеге шалдыққан адамдар көбінесе, аспиринге және басқа қабынуға қарсы препараттарға сезімтал, мысалы, ибупрофен, напроксен, кетопрофен және бета-блокаторлар (сақина кезінде бас ауруын, жүрек ауруын, жоғары қан қысымын және глаукоманы емдеу үшін қолданылатын).

    · Тағам өнімдері мен тағамдық қоспалар. Белгілі бір тағам өнімдерінде демікпенің симптомдарын қоздыратын заттектер болады.

    · Дене жүктемесі. Белсенді дене жүктемесі демікпеге шалдыққан адамдардың 80 пайызында тыныс алу жолдарының тарылуының себебі болуы мүмкін.

    · Тітіркендіретін заттектер. Көптеген тітіркендіретін заттектер мысалы, темекі түтіні, ағаш жағатын аспаптар мен пештер, иіс судың және тазартқыш заттардың күшті иісі,т.б. демікпені қоздыру механизмі болуы мүмкін. Сондай-ақ, ауаның ластануы немесе булану да ұстаманы туындатуы ықтимал.

    · Ауа райы. Суық ауа, температура мен ылғалдылық өзгерістері демікпенің себебі болуы мүмкін.

    · Көңіл-күйдің айқын бұзылыстары. Қозу, қатты жылау, айқай, күйзеліс, ашу немесе күлкі ұстаманы шақыруы мүмкін.

    · Асқазан-өңеш рефлюксі аталатын ауру.

    Қоздыру механизмдері демікпенің барысын қалай ушықтырады?

    Демікпеге шалдыққан адамдарда тыныс алу жолдары әрдайым қабынған және аса сезімтал, сондықтан, олар сыртқы факторларға -”қоздыру механизмдеріне” серпін береді. Осы механизмдермен қатынастың салдарынан тыныс алу жолдары қысылады, қабынуы күшейеді, және олар сілемеймен бітеледі, бұл тыныс алудың қиындауына, демікпеге, немесе оның симптомдарының күшеюіне апарады. Демікпенің ұстамасы қоздыру механизмінің әсерінен кейін бірден немесе бірнеше күн немесе аптадан кейін басталуы мүмкін.

    Демікпені қоздыратын механизмдердің көптеген түрлері бар. Оларға серпін әр адамда әр уақытта түрлі болады. белгілі бір механизмдер біреулер үшін қауіпсіз, ал басқаларда қабынуды күшейтуі мүмкін. Біреулер үшін олардың саны көп, басқалар үшін – біреу, немесе анықтау қиынға түседі. Осы қоздыру механизмдерін тану және олардан қатынастан мүмкіндігінше алшақ болу демікпені бақылауға алуды жүзеге асыру үшін аса маңызды. Ал бақылаудың жақсы тәсілі – демікпеге қарсы препараттарды қолдану.

    Мен үшін қоздыру механизмдері не екендігін қалай білуге болады?

    Демікпенің симптомдары пайда болған кездегі факторларды анықтау – демікпенің қоздыру механизмдерін танудағы алғашқы қадам. Олар көп болғанымен, сіз олардың бәріне серпін бермейсіз. Біреулерде қоздыру механизмі – біреу ғана, басқада көп болуы ықтимал.

    Көптеген жағдайларда демікпенің қоздыру механизмдерін серпін беру тарихынан білуге болады, және тері сынамалары мен қан талдауынан. Дәрігер пневмотахометр аталатын құралды қолдануды ұсынуы мүмкін.

    Пневмотахометр өкпеден ауа қандай көлемде және қаншалықты жиі шығатынын өлшейді. Бұл құрал тыныс алудың өзгерісін уақытылы байқауға көмектеседі және демікпенің алғашқы белгілерін анықтайды. Демікпеге қарсы көмек көрсететін маманнан немесе дәрігерден сізге пневмотахометр пайдалы болуы жайында сұраңыз.

    Демікпенің симптомдары қандай?

    Демікпеге шалдыққан адамдарда тыныс алу жолдары қысылғанда, ісінгенде немесе сілемеймен бітелгенде симптомдары пайда болады. оларға жататындар:

    · Ысқыратын тыныс алу (жоғары екпінді ысқырық дыбысы, тынысты шығарғанда)

    · Кеуденің қысылу, ауырсыну сезімі

    Демікпеге шалдыққан адамдардың бәрінде бірдей симптомдар бола бермейді. Олардың барлығы бірден болмауы немесе әр түрі әр уақытта болуы мүмкін. Демікпенің түрлі ұстамасы симптомдарының бір-бірінен айырмашылығы болады, бір ұстамада орташа болса, келесіде ауыр болуы мүмкін. Демікпенің ұстамасы – симптомдардың кенет ушығуы.

    Демікпе диагнозы қалай қойылады және емделеді?

    Демікпеге күмән болса, дәрігерге көріну қажет. Дәрігер осы ауруды анықтауға тест өткізеді. Диагноз анықталса, оны емдеу үшін, жағдайды, өзін сезінуді жақсарту үшін, демікпенің пайда болуына апарған мәселелерді шешудің көптеген әдістері бар.

    Демікпенің диагностикасы

    Демікпені анықтау үшін дәрігер сыртқатнаманы, отбасының сырқатнамасын және симптомдарды зерттейді. Тыныс алудағы өмірде болған кез келген мәселеге назар аударады, отбасында демікпенің, тері ауруларының (экзема), немесе өкпенің басқа дертті жағдайларының болуын анықтайды. Симптомдарды толықтай сипаттау маңызды (жөтел, ысқыратын тыныс алу, қысқа тыныс алу, кеудедегі қысылу), олардың қашан және қаншалықты жиі байқалуын қоса.

    Дәрігер көптеген зерттеулерге бағыттауы мүмкін, өкпенің функционалдық тесті, аллергияға тест, қан талдауы, кеуденің және мұрын қуысының рентгендік зерттеуі. Осы зерттеулердің бәрі дәрігерге демікпенің болуын және оның барысына әсер ететін басқа аурудың болуын анықтауға көмектеседі.

    Дәрігер денені де тексереді, жүрек пен өкпені тыңдау арқылы (аускультация).

    Өкпенің функционалдық тестілері

    Өкпенің функционалдық тестілеріне (немесе өкпенің қызметін зерттеу тестілері) өкпенің қызметін бағалайтын бірқатар шаралар жатады. Олардың екеуі жиі демікпені анықтауда қолданылады — спирометрия жән метахолинмен тест жүргізу.

    · Спирометрия. Бұл – өкпеден ауаның шығатын көлемі мен жылдамдығын өлшейтін қарапайым зерттеу. Ол көбінесе, ауа жолдарының бітелу дәрежесін анықтау үшін қолданылады. Спирометрияны бронходилататор аталатын тез әрекет ететін препаратты себуге дейін және кейін өткізеді. Бронходилататор тыныс алу жолдарын кеңейтеді, бұл ауаның олармен еркін өтуіне мүмкіндік береді. Осылайша, дәрігер тыныс алу жолдарының бітелуін дәрілік препараттармен жойылу мүмкіндігін анықтай алады- астманың көрсеткішін. Зерттеуді дәрігерге келесі баруда да өткізуге болады, қарқынын және емдеу жоспарына өзгеріс енгізу қажеттілігін білу үшін.

    · Метахолинмен тест. Бұл тест, көбінесе, балаларға қарағанда ересектерде жиі қолданылады. Ол симптомдар мен скринингтік спирометрия демікпе диагнозын айқын көрсетпегенде қолданылады.

    Метахолин – демікпе болса, бұл заттекпен тыныс алғанда тыныс алу жолдарының түйілуі және тарылуы пайда болады. Тест өткізгенде метахолиннің аэрозольдік шаңының ұлғаймалы мөлшерімен тыныс алады, спирометрияға дейін және кейін. Өкпе қызметінің кемінде 20% төмендеуі — демікпенің болуы — метахолиндік тестінің оң нәтижесі. Тест аяқталғаннан кейін метахолинге қарама қарсы әсер көрсетуі үшін бронходилататор тағайындалады.

    Функционалдық өкпе тестілеріне дайындық

    Спирометрияға дайындалу үшін не істеу қажеттігін дәрігерден сұраңыз. Метахолинмен тестінің алдында жақында вирустық инфекция, суық тиюі, вакцинация немесе иммунизация болса, дәрігерге хабарлау қажет, себебі, бұл тест нәтижесіне әсер етеді.

    Тест өткізуге дейінгі басқа дайындық шаралары:

    · Тест өткізетін күні темекі шекпеу

    · Тест өткізетін күні кофе, шәй, кола немесе шоколад тұтынбау

    · Тест өткізетін күні дене жүктемесіне және салқынға шалдықпау

    · Дәрі қабылдаудағы өзгерістерге әзір болу, демікпені емдеуде қолданылатын кейбір дәрілер тестінің нәтижесіне әсер етуі мүмкін. Түрлі препараттарды қабылдау әр уақыт аралықтарында тоқтатылуы мүмкін. Мысалы, қысқа мерзімді аэрозольды бронходилататорларды қабылдау тестіге дейін 8 сағат бұрын тоқтатылады, ал ұзақ мерзімді аэрозольды бронходилататорларды 48 сағат бойы қабылдауға болмайды. Дәрігер тағайындалған дәрілерді тестіге дейін қанша уақыт бұрын қабылдауға болатыны жайында ескертеді.

    Читайте также:  Для бронхиальной астмы характерны все перечисленные признаки за исключением

    Кеуде қуысының рентгендік тексеруі

    Рентген суреті – арнайы пленкада немесе флуоресценттік экранда бейнеленетін, төмен мөлшерлі радиацияны пайдалану нәтижесінде алынатын ағзалардың бейнесі. Рентгендік тексеру аурулардың кең ауқымын анықтау үшін қолданылады, бронхиттен сүйек сынығына дейін. Дәрігер кеуде қуысы ағзаларының құрылысын көру үшін рентгендік тексеруді тағайындайды, мысалы, жүректі, өкпені және сүйекті. Өкпенің құрылысын зерттей отырып, дәрігер симптомдарды туындатын демікпе болуын анықтай алады.

    Мұрын қуысының жағдайын бағалау

    Мұрын қуысында полип немесе синусит болуы демікпені емдеуді және бақылауды ушықтыруы мүмкін. Синустық инфекция – инфекция себепті мұрын қуысының қабынуы немесе ісінуі. Синустар сұйықтықпен толып, бітелгенде бактериялар инфекция мен қабынуды туындатып, көбейеді. Дәрігер инфекцияға күмән болса, мұрын қуысының жағдайын бағалау үшін КТ көрінісі секілді синустардың арнайы рентгендік тексеруін тағайындайды. Жіті синусит диагнозын растау үшін кемінде 10-12 күн бойы антибиотикпен емдеу тағайындалады.

    ГЭР және қыжыл бойынша жағдайды бағалау

    Асқазан-өңеш рефлюксі немесе гастро-эзофагеальды рефлюкс (ГЭР) – демікпенің барысын ауырлатуы мүмкін тағы бір дерттік жағдай. Егер дәрігер бұл ауруға күмәні болса, оны анықтайтын арнайы тестілерді өтуді ұсынады.

    Аллергия бойынша жағдайды бағалау

    Аллергияға сынамалар демікпенің симптомдарын туындатуы мүмкін қандай да бір аллергиялық серпінді анықтау үшін қажет боолады.

    Демікпенің ауырлығын анықтау

    Осы зерттеулердің негізінде дәрігер демікпені анықтайды. Келесі сатыда дәрігер демікпенің ауырлығын анықтайды, себебі, бұл дұрыс емдеу үшін қажет. демікпенің 4 түрі бар, олар:

    1. жеңіл дәрежелі ұстамалы демікпе. Симптомдары аптасына екі реттен сирек болады, сирек асқыну немесе ұстамалар және демікпенің түнгі кезде жиі болмауы. (Функционалдық өкпе тестілері телімді ауытқуды көрсетеді).

    2. жеңіл дәрежелі тұрақты (сақталатын) демікпе. Симптомдары аптасына екі реттен жиі, күніне бір реттен сирек пайда болады, ал ұстамасы өмірдің қалыпты барысын бұзады. Мұндай демікпесі бар адамдарда симптомдар түнде айына екі реттен жиі болмайды. (Функционалдық өкпе тестілері телімді ауытқуды көрсетеді).

    3. орташа дәрежелі тұрақты демікпе. Симптомдары күнделікті пайда болады, түнде – аптасына бір реттен жиірек. Мұндай адамдарда әдетте, демікпенің ұстамасы өмірдің қалыпты барысына әсер етеді, бұл бірнеше күнге созылуы мүмкін. Сонымен қатар, мұндай науқастарға симптомдарды бақылау үшін тез әрекет ететін демікпеге қарсы дәрілерді күнделікті қолдану қажет болады. (Функционалдық өкпе тестілері телімді ауытқуды көрсетеді.)

    4. тұрақты демікпенің ауыр түрі. Симптомдары күндіз-түні тоқтамайды, тіршілік ету шектеледі, демікпенің ұстамасы жиі болады. (Функционалдық өкпе тестілері телімді ауытқуды көрсетеді.)

    Демікпеге қарсы дәрілер

    Демікпе – созылмалы ауру (өмір бойы болатын), бұл кезде тыныс алу жолдарының сілемей қабаты қабынады, бұл ауа өтуінің шектелу жағдайларының қайталануымен, сілемей мен жөтел пайда болуымен ушығады.

    Емдеу бағытталады:

    · Қабынудың және жөтел, түнгі, таңғы немесе дене жүктемесінен кейінгі тұншығу секілді созылмалы симптомдардың алдын алатын препараттарды қабылдау (ұзақ мерзімдік бақылау дәрілері)

    · Демікпенің ұстамалары ұстағанда емдеу дәрілерін беру (жедел жәрдем препараттары)

    · Демікпені туындататын заттектер/құбылыстарымен қатынасты шектеу

    · Демікпе күнделігінде күнделікті симптомдарды көрсету

    Демікпеге қарсы дәрілердің жалпы екі түрі болады.

    · Қабынуға қарсы дәрі-дәрмектер. Көпшілік жағдайда бұл демікпені емдеудің маңызды бөлігі, себебі, бұл препараттар тұрақты негізде демікпенің алдын алады. Стероидтар, — ”кортикостероидтар” – демікпеге шалдыққан адамдар үшін қабынуға қарсы препараттардың маңызды тобы. Бұл препараттар тыныс алу жолдарындағы ісінуді және сілемей түзілуін азайтады. Нәтижесінде, тыныс алу жолдарының сезімталдығы азаяды, қоздырушыларға серпін беру ықтималдығы төмендейді.

    · Бронходилататорлар. Бұл препараттар демікпенің симптомдарында көмектеседі, тыныс алу жолдарының маңайындағы бұлшық ет сақиналарын босаңсытады. Бұған жауап ретінде тыныс алу жолдары тез ашылады, өкпеге ауаның үлкен көлемін жіберіп/шығарады. Нәтижесінде тыныс алу жақсарады. Бронходилататорлар өкпені сілемейден тазартуға көмектеседі. Тыныс алу жолдарының ашылуына сай сілемей жеңіл жылжиды және жөтелген кезде жеңіл шығады. (толығырақ қараңыз: “Бронходилататорлар»).

    Бұл дәрілер демікпенің симптомдарын бақылау үшін түрлі схемалар бойынша тағайындалады. Дұрыс емдеу қалыпты өмір сүруге мүмкіндік береді. Егер емдеу демікпені бақылауға көмектеспесе, дәрігердің кеңесін алу қажет.

    Ұзақ мерзімді дәрі-дәрмектер: қабынуды емдеу

    Дәрігерлер бүгінде демікпенің екі құрамбөлігін анықтайды: тыныс алу жолдарының қабынуы және жіті бронхоконстрикция (тыныс алу жолдарының қысқаруы).

    Зерттеулер көрсеткендей, қабынудың алдын алу – демікпенің ұстамаларын, ауруханаға жатқызу мен өлім-жітімнің алдын алуда өзекті шара.

    Ұзақ мерзімді препараттар ұзақ уақыт бойы сақталатын, симптомдары аптасына екі реттен жиі болатын, жиі ұстамасы қалыпты өмір барысын бұзатын демікпені бақылауға алу үшін күнделікті қабылданады.

    Ұзақ мерзімді препараттардың тиімдісі – тыныс алу жолдарының қабынуын басатын түрлері (қабынуға қарсы препараттар), алайда, олармен қатар әсерін күшейту үшін қолданылатын басқа түрлері де бар.

    Ұзақ мерзімдік дәрілерге жататындар:

    · Кортикостероидтар (ингаляция түрі — тұрақты демікпені емдейтін қабынуға қарсы препараттар.)

    · Жасушалар мембранасын тұрақтандырғыштар (қабынуға қарсы препараттар)

    · Бета – антагонисттер, ұзақ мерзімдік (бронходилататорлар, қабынуға қарсы препараттармен бірге жиі қолданылады)

    · Теофиллин (бронходилататор, қабынуға қарсы препараттармен бірге қолданылады, түнгі симптомдардың алдын алу үшін)

    · Лейкотриендердің модификаторлары (стероидтарға және жасушалар мембранасын тұрақтандырғыштардың баламасы).

    Жедел жәрдем көрсету дәрілері: демікпенің ұстамасын тоқтату

    Бұл препараттар демікпенің ұстамасының симптомдарында (жөтел, кеуденің қысылуы, ысқыратын дыбыс — тыныс жолдары бронхоконстрикциясының белгілері) қажетті көмек көрсету үшін қолданылады.

    · Бета – антагонистер қысқа мерзімдік (бронходилататорлар – демікпенің ұстамаларында және дене жүктемесінен туындаған демікпенің симптомдарының алдын алу үшін таңдалатын дәрілер.

    · Антихолинергетиктер (бронходилататорлар – тез әрекет ететін бета – антагонистерге қосымша түрде немесе балама ретінде қолданылады).

    · Жүйелік кортикостероидтар (қабынуға қарсы препараттар, ауруды тез бақылауға алу үшін қиын жағдайда, басқа дәрілер енді қолданыла басталғанда, сауығуды тездету үшін қолданылады).

    Ингаляторлар, аэрозольдер мен таблеткалар

    Демікпені емдейтін препараттар ингаляцияға арналған мөлшерленген ингалятор — құрғақ ұнтақ немесе аэрозоль түрінде, немесе ішілетін таблетка/сұйықтық түрінде шығарылады.

    Кейбір демікпеге қарсы препараттарды қатар қабылдауға болады.
    Екі түрлі препараттың бірігуінен тұратын бірқатар ингаляторлар болады. Бұл құралдар екі дәріге бір көзден түсуге мүмкіндік береді, емдеу уақытын азайтып, демікпенің симптомдарын емдеуге қажетті ингаляторлардың санын азайтады.

    Демікпеге қарсы, рецептсіз сатылатын препараттар болады ма?

    Иә. Рецептсіз сатылатын демікпеге қарсы кең таралған препараттар: Приматен Мист және Бронкейд. Екеуі де бронходилататор секілді әрекет етеді, тыныс алу жолдарының маңындағы бұлшық еттерді босаңсытады. Олар қысқа мерзімді жеңілдетеді (20-30 минут), бірақ, демікпенің симптомдарын бақылауға алуға немесе ұстамасының алдын алуға мүмкіндік бермейді. Қан қысымы жоғары, диабеті, тиреоидозы бар немесе жүрегі ауыратын адамдарға ПриматенМист пен Бронкейд ұсынылмайды.

    Өкінішке қарай, көптеген адамдар осы препаратты тағайындаусыз немесе шамадан артық қолданады. Олар ұзақ уақыт бойы қолдануға арналмаған, осыған қарамастан, кейбір адамдар оларды демікпенің симптомдарын емдеу үшін күнделікті қолданады. Бұл препараттар демікпені бақылауға алмайтындықтан, олар сәйкес ем алмауы мүмкін.

    Егер демікпеге қарсы препаратты рецептсіз қабылдайтын болсаңыз, демікпенің симптомдары жиі пайда болса, дәрігермен кеңесу қажет. Егер демікпеге қарсы препараттарды рецепті бойынша қабылдайтын болсаңыз, рецептсіз препараттарды кейде қолданатын болсаңыз да дәрігерге хабарлау қажет. Себебі, қажеттіден артық дәрі қабылдауға болмайды.

    Аллергияға қарсы инъекциялар демікпені емдеуге қолданылады ма?

    Соңғы бірқатар зерттеулер көрсеткендей, аллергияға қарсы инъекцияларды аллергиясы бар балаларға тағайындауда аллергияның симпомдарымен қатар оларда демікпенің даму мүмкіндігі де азайған. Сонымен қатар, демікпенің көптеген жағдайлары аллергиядан туындайтындықтан, аллергияның барысын бақылаған жөн, демікпенің ұстамаларының жиілігін азайту үшін.

    Дәрігермен аллергияға қарсы инъекциялар тағайындау қажеттігі туралы кеңесіңіз.

    Әрдайым демікпеге қарсы препараттар қабылдау қажет болады ма?

    Демікпеге қарсы препараттар қабылдау қажеттігі демікпенің түрінің ауырлығына және симптомдарының жиілігіне тәуелді. Мысалы, егер демікпенің симптомдары аллергия асқынғанда пайда болса, симптомдарды бақылайтын дәрілерді сол кезеңде қабылдау қажет. Алайда, демікпесі бар адамдардың көпшілігіне күнделікті дәрілер қабылдау қажет.

    источник

    Бронхиальная астма: новый отечественный консенсус — новое понимание проблемы?

    Мировое медицинское сообщество предпринимает интенсивные попытки выработки единых подходов к диагностике и лечению этой патологии. Созданы рекомендации Европейского Респираторного Общества. Американской Академии аллергологии и клинической иммунологии. Последним, наиболее полным и современным, является рекомендательный документ ВОЗ под названием «Global Initiative for Asthma» (Глобальная инициатива по астме) , опубликованный в 1993 г. В настоящее время издана русская версия этого документа.
    В соответствии с международными стандартами большинство стран принимает свои методические рекомендации, адаптированные к социально- экономическим условиям.
    Современные научные знания впервые в истории изучения заболевания позволяют рассматривать БА как самостоятельную нозологическую форму. Это заключение построено на анализе этиологических факторов, патоморфологических признаков и клинических проявлений болезни, а также методов специфической и неспецифической терапии. Таким образом, при постановке диагноза БА врачам рекомендуется оформлять нозологический диагноз, аналогично тому, как это принято при ИБС или ревматизме (с указанием формы болезни, степени тяжести, стадии течения, наличия дыхательной недостаточности и других осложнений) .
    Консенсус констатировал, что исчерпывающего определения БА не существует до настоящего времени. Однако большинство исследователей рекомендуют выделять следующие основные признаки заболевания, которые описывают наиболее важные клинические и патаморфологические изменения.
    БА — хроническое воспалительное заболевание дыхательных путей, характеризующееся обратимой бронхиальной обструкцией и гиперреактивностью бронхов. Воспалительная природа заболевания, связанная с воздействием специфических и неспецифических факторов, проявляется в морфологических изменениях стенки бронхов — инфильтрации клеточными элементами, прежде всего эозинофилами, дисфункции ресничек мирнательного эпителия, деструкции эпителиальных клеток, вплоть до десквамации, дезорганизации основного вещества, гиперплазии и гипертрофии слизнетых желез и бокаловидных клеток. В воспалительном процессе участвуют также другие клеточные элементы, в том числе тучные клетки, лимфоциты, макрофаги.
    Длительное течение воспаления приводит к необратимым морфофункциональным изменениям, характеризующимся резким утолщением базальной мембраны с нарушением микроциркуляции, и склерозу стенки бронхов.
    Описанные изменения приводят к формированию бронхообструктивного синдрома, обусловленного бронхоконстрикцией, отеком слизистой, дискринией и склеротическими изменениями. В зависимости от этиологического фактора заболевания, тяжести течения и этапа болезни можно преобладать тот или иной компонент бронхиальной обструкции.
    Основным патофизиологическим признаком считается гиперреактивность бронхов, являющаяся следствием воспалительного процесса в бронхиальной стенке и определяемая как повышенная чувствительность дыхательных путей к стимулам, индифферентным для здоровых лиц. Под специфической гиперреактивностью бронхов понимают повышенную чувствительность бронхиального дерева к определенным аллергенам, поднеспецифической — к разнообразным стимулам неаллергенной природы.
    БА может быть классифицирована по этиологии и степени тяжести. До настоящего времени отсутствует единая мировая классификация БА по этиологическому фактору, однако большинство исследователей выделяют БА атоническую (экзогенную, аллергическую, иммунологическую) и неатопическую (эндогенную, неиммунологическую) .
    Под атопическим механизмом развития болезни подразумевают иммунологическую реакцию, опосредуемую специфическим IgЕ. V детей этот механизм развития болезни является основным. Показано, что атония может наследоваться более чем в 30% случаев. Под неатопическим вариантом подразумевают заболевание, не имеющее механизма аллергической сенсибилизации. При этой форме болезни пусковыми агентами могут выступать респираторные инфекции, нарушения метаболизма арахидоновой кислоты, эндокринные и нервно-психические расстройства, нарушения рецепторного баланса и электролитного гомеостаза дыхательных путей, профессиональные факторы и аэрополлютанты неаллергеннои природы. Следует отметить, что, несмотря на очевидность причинной роли большинства этиологических агентов неатопической БА, механизмы формирования этой формы заболевания не до конца изучены. В последние годы особое значение в формировании неаллергической БА придается загрязнению атмосферы продуктами урбанизационной деятельности человека, в том числе диоксидам азота и серы, озону.
    По степени тяжести Б А классифицируют на легкое, среднетяжелое и тяжелое заболевание. Тяжесть течения определяется врачом на основании комплекса клинических и функциональных признаков, включающих в себя частоту, тяжесть и продолжительность приступов экспираторного диспноэ, а также состояние больного в периоды, свободные от приступов. Степень тяжести течения заболевания может быть характеризована следующими критериями.
    При легкой степени тяжести течение заболевания обычно характеризуется отсутствием классических развернутых приступов удушья, симптомы отмечаются реже 1-2 раз в неделю и кратковременны. Ночной сон пациентов характеризуется пробуждением от респираторного дискомфорта реже 1-2 раз в месяц. В межсимптомный период состояние больных стабильное.
    Исследуемые показатели принимают нормальные должные значения после ингаляции бронходилататоров.
    Астма среднетяжелого течения характеризуется возникновением развернутых приступов удушья, возникающих чаще 1-2 раз в неделю.
    Приступы ночной астмы рецидивируют чаще двух раз в месяц. ПОСвыд или ОФВ1 составляет 60-80’% от должных величин.
    Восстанавливающийся до нормальных значении после ингаляции бронхолитиков, суточный разброс показателей колеблется в пределах 20-30%.
    Астма тяжелого течения характеризуется частыми обострениями заболевания, представляющими опасность для жизни пациента, продолжительными симптомами, частыми ночными симптомами, снижением физической активности, наличием сохраняющихся симптомов в межприступный период. ПОСвыд или ОФВ1

    источник

    Добавить комментарий

    Ваш e-mail не будет опубликован. Обязательные поля помечены *